«بچه زرنگ»، مسیر روشن پویانمایی در ایران

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ سینماهای ایران این روزها میزبان «بچه زرنگ» هستند؛ پویانمایی ای که از ابتدا تا انتها لبخند را بر لبان مخاطبان خود می نشاند و با سوژه ای تلفیقی و نه چندان جدید، اما با پرداختی خاص و ساخت شخصیت هایی ناب با لهجه هایی شیرین از نگاهی ویژه، مخاطب خاص خود یعنی کودکان را میخکوب صندلی ها می کند و سراسر شادی و نشاط به همراه دارد.

این اثر به تهیه‌کنندگی حامد جعفری محصول مشترک کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و «گروه هنر پویا» است. «بچه زرنگ» ماجرای پسر بچه‌ای به نام محسن است که خود را ابرقهرمان می‌داند. او در اتفاقی نادر، به جنگلی اسرارآمیز قدم می‌گذارد و با حیوانات منقرض شده ایران مواجه می‌شود، این آغاز ماجرایی پیچیده برای نجات آخرین ببر ایرانی است.

با توجه به وجود برخی گزاره های خشونت و ترس، بچه زرنگ تا حدودی برای تماشای دختران و پسران زیر پنج سال مناسب نیست، ولی تماشای آن در جمع خانوادگی و همراهی والدین منعی ندارد

سررسیدن انقضای ابرقهرمان های پوشالی

پویانمایی شاد و کودکانه بچه زرنگ در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر اکران شده ‌است. از نگاه منتقدان، زندگی محسن تحت تأثیر ابرقهرمانان قرار گرفته، لقب بچه زرنگ برای خود انتخاب کرده است و قصد دارد کار بزرگی برای جنگل و حیوانات آن انجام دهد. الگوهای مثبتی در این پویانمایی وجود دارند و پیام‌های مناسبی مانند همکاری، کمک به حیوانات، تکیه بر توانایی‌ها و توکل بر خدا را به نمایش می‌گذارند.

با توجه به وجود برخی گزاره های خشونت و ترس، بچه زرنگ تا حدودی برای تماشای دختران و پسران زیر پنج سال مناسب نیست، ولی تماشای آن در جمع خانوادگی و همراهی والدین منعی ندارد.

رضایت و لبخند تماشاگران از صحنه های سراسر شاد و جذاب «بچه زرنگ» و دریافت نظرات مخاطبان بعد از یکی از اکران های عمومی این پویانمایی خود گویای موفقیت سازندگانش از نقطه نظر انتخاب موضوع و شخصیت های خاص و هم پرداختن به اعتقادات ایرانی و توجه ویژه به همزاد پنداری کودکان است.

محسنی که در قالب پسری خرابکار در نقش ابرقهرمانان خارجی فرو می رود، پروژه ای ساختمانی را به نابودی می کشاند و در مدرسه و اردوهای دانش آموزی به عنوان فردی خرابکار و آتش پاره شناخته می شود، این بار با نجات اتفاقی ببر مازندران به عنوان نمادی از محیط زیست ایران که حالا منقرض شده، اما هنوز الگوی بی بدیلی برای حفاظت از جنگل است، به قهرمانی ملی مبدل می شود و لباس ابرقهرمانان ساختگی خارجی را کنار می گذارد و به همراه جنگلبانی مشهدی که خادم حرم مطهر رضوی نیز هست، کودک ایرانی مخاطب را از دنیای خیالی ابرقهرمانی به دنیای واقعی و قهرمانانه نجات جنگل و تلاش محیط بانان می آورد.

ببر مازندران و لهجه زیبای مازنی

کارگردان به زیبایی داستان را به ضمانت آهو به وسیله امام هشتم و اهمیت آن در جامعه ایرانی می کشاند، ببر مازندران را با لهجه زیبای مازنی به نقطه اوج داستان مبدل می کند که هربار با ورودش شادی می آورد و در پایان با متنبه شدن شخصیت منفی داستان در کنار ارادت به امام مهربانی ها و قلب جنگل یعنی همان آهوی ضمانت شده امام رضا (ع) داستان را به شکلی پر معنایی به حرم مطهر رضوی  و باورها و اعتقادات دینی ایرانی و اسلامی می کشاند.

موفقیت این پویانمایی جذاب نزد کودکان ایرانی آن هم بعد از حضور موفق پویانمایی هایی مانند فیلشاه، پسردلفینی و لوپتو حاکی از مسیر روشن پویانمایی در ایران دارد.

کارگردان به زیبایی داستان را به ضمانت آهو به وسیله امام هشتم و اهمیت آن در جامعه ایرانی می کشاند

شاید یکی از سخت‌ترین قالب های سینمایی ساخت پویانمایی باشد؛ قالبی که از اساس باید با دقت بسیار زیادی تولید شود و البته به دلیل نوع خاص مخاطب آن در قشر کودک یا نوجوان از اهمیت محتوایی بالایی برخوردار است؛ این محتوا در پویانمایی بچه زرنگ لبخند رضایت والدین همراه مخاطبان کودک را به همراه داشت.

پویانمایی صنعت پولساز و در عین حال رونق گیشه هاست که البته در ایران تا سالیان سال مغفول مانده بود و شاید تنها بروز و ظهور آن در تصاویر دوبعدی و بعضاً نازیبای شبکه‌های مختلف تلویزیونی بود.

در حالی است که تا چند سال گذشته حضور پویانمایی ساخت ایران در فضای سینما نزدیک به صفر بود، حالا شاهد بروز و ظهور پویانمایی هایی در کلاس جهانی  و در برخی موارد مطابقت خاص با باورهای دینی و ملی هستیم.

از تهران ۱۵۰۰ تا بچه زرنگ

برخی منتقدان و فعالان حوزه پویانمایی در ایران آغاز مسیر پویانمایی های سینمایی ایرانی را به ظهور پویانمایی «تهران ۱۵۰۰» به کارگردانی بهرام عظیمی در سال ۹۲ مرتبط می دانند. این پویانمایی نخستین گام حضور قالبی خاص در سینمای ایران بود. ساخته بهرام عظیمی در اکران نوروزی سال ۹۲ فروشی نزدیک به 4 میلیارد تومان تجربه کرد. «تهران ۱۵۰۰» در ژانر کمدی و البته با حضور هنرمندان چهره ساخته ‌شده و به‌عنوان نخستین گام حرکت پویانمایی ایران ساخت بود.

«شاهزاده روم» ساخته هادی محمدیان گام بعدی پویانمایی های موفق سینمای ایران بود؛ روایتی از مادر حضرت صاحب‌الزمان (ع) که با استقبال خوبی مواجه شد، استقبال ۱.۵ میلیونی مخاطبان و فروش ۵ میلیارد تومانی، «شاهزاده روم» را به پرمخاطب‌ترین پویانمایی تاریخ سینمای ایران تا آن روز و البته سومین فیلم پرفروش سال ۱۳۹۴ تبدیل کرد.

هادی محمدیان پس از شاهزاده روم پویانمایی «فیلشاه» را به سینمای ایران معرفی کرد که در اکران عمومی با فروشی نزدیک به 8 میلیارد تومان مواجه و با گذشتن از رکورد «شاهزاده روم» به‌عنوان پرفروش‌ترین پویانمایی تاریخ سینمای ایران معرفی شد. پویانمایی سه زبانه و دارای دوبله‌های فارسی، عربی و انگلیسی بود که توانست به سومین فیلم پرمخاطب گیشه سینماهای لبنان نیز مبدل شود.

موفقیت پویانمایی های«بنیامین» «پسر دلفینی»، «لوپتو» و حالا هم «بچه زرنگ»، به عنوان آخرین تولیدات پویانمایی ‌سازان ایرانی نشان دهنده مسیر سخت، پر پیچ و خم  و در عین حال موفق این صنعت در ایران است. باید تأکید کرد، مسیر روشنی پیش روی پویانمایی‌های ساخت ایران است، مسیری که امروز هنرمندان بسیاری دارد.

قطعاً ساخت پویانمایی های ایرانی می‌تواند به محلی برای قدرت‌نمایی سینمای ایران و البته تبلیغی بزرگ برای ایران اسلامی و انقلاب تبدیل شود.